"Δε με ενδιαφέρει πως βγάζεις το ψωμί σου.Θέλω να ξέρω τι λαχταράς, κι αν τολμάς να ονειρευτείς την εκπλήρωση των επιθυμιών σου.
Δε με ενδιαφέρει πόσων χρονών είσαι.
Θέλω να ξέρω αν θα ρισκάρεις να γυρέψεις σαν τρελός την αγάπη, τα όνειρα, την περιπέτεια της ζωής.
Δε με ενδιαφέρει ποιοι πλανήτες σχηματίζουν τετράγωνο με τη Σελήνη σου.
Θέλω να ξέρω αν άγγιξες το κέντρο της θλίψης σου, αν η προδοσία της ζωής σε έκανε πιο ανοιχτό ή πιο συνεσταλμένο και κλειστό
επειδή φοβήθηκες να πονέσεις κι άλλο! Θέλω να ξέρω αν αντέχεις να κοιτάξεις τον πόνο, τον δικό μου ή τον δικό σου,
χωρίς να προσπαθήσεις να τον αποφύγεις, να τον απαλύνεις ή να τον γιατρέψεις. Θέλω να ξέρω αν αντέχεις τη χαρά, τη δικιά μου ή τη δικιά σου,
αν μπορείς να χορέψεις ξέφρενα και
να αφήσεις την έκσταση να σε πλημμυρίσει ως τα άκρα των δαχτύλων χωρίς να μας νουθετείς να είμαστε προσεκτικοί, ρεαλιστές, χωρίς να σκέφτεσαι τους ανθρώπινους περιορισμούς.
Δε με ενδιαφέρει αν η ιστορία που μου λες είναι αληθινή.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να απογοητεύσεις τους άλλους για να μην προδόσεις τον εαυτό σου΄ αν αντέχεις την κατηγορία της προδοσίας, χωρίς να προδόσεις τη ψυχή σου.
Θέλω να ξέρω αν είσαι πιστός και άξιος εμπιστοσύνης. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να δεις την ομορφιά ακόμα κι όταν τα πράγματα δεν είναι ευχάριστα,
και αν μπορείς να ζήσεις μέσα απο την υπόσταση του Θεού. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζήσεις με την αποτυχία, τη δικιά σου και τη δικιά μου, και παρ’όλα αυτά να σταθείς στην όχθη μιας λίμνης και να φωνάξεις στο ασημένιο φεγγάρι, “Ναι!”
Δε με ενδιαφέρει που μένεις ούτε πόσα λεφτά έχεις.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ξυπνήσεις μετά απο μια νύχτα θλίψης και απόγνωσης, εξουθενωμένος ως το κόκκαλο, και να φροντίσεις τα παιδιά.
Δε με ενδιαφέρει ποιός είσαι, ούτε πως βρέθηκες εδώ.
Θέλω να ξέρω αν θα σταθεις μαζί μου στο κέντρο της φωτιάς χωρίς να δειλιάσεις.
Δε με ενδιαφέρει που, με ποιον, έχεις μάθει όσα ξέρεις μέχρι τώρα.
Θέλω να ξέρω τι σε κρατάει ακέραιο όταν όλα τα άλλα γκρεμίζονται.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου΄ κι αν πράγματι αγαπάς την παρέα σου τις άδειες στιγμές."
Η Πρόσκληση είναι ένα ποιήμα απο το ομώνυμο βιβλίο της Οραματίστριας Συγγραφέα "Oriah Mountain Dreamer" το οποίο ταρακούνησε τον κόσμο απο την έκδοση του το 1999.
Ευχαριστώ πολύ την Καίτη για αυτό το υπέροχο δώρο.
Θα χαρώ πολύ να δω τα σχόλια σας παρακάτω...
Πάρης
