Monday, March 11, 2013

To Τέλος του True Pilates Studio στο Ελληνικό Αττικής


Όλα ξεκινούν από μια ιδέα, έτσι ξεκίνησε κι αυτό…

Είναι καλοκαίρι του 2008.

Μετά από μια διεθνή καριέρα στο fitness και wellness (είμαι ο πρώτος, και μέχρι στιγμής από ότι ξέρω ο μόνος Έλληνας γυμναστής που στρατολογήθηκε από την εταιρεία Steiner Leisure του Λονδίνου για να δουλέψει σαν γυμναστής, σύμβουλος διατροφής κι απώλειας βάρους σε κρουαζιερόπλοια των εταιρειών Carnival, Celebrity και P&O το 2005 και 2007 στην Καραϊβική, Νότια, Βόρεια Αμερική και Ευρώπη), αποφασίζω να γυρίσω στην Ελλάδα γεμάτος όνειρα, με στόχο να χρησιμοποιήσω αυτά που είχα μάθει για να βοηθήσω τον τόπο μου (λάθος;)  και βεβαίως να μπορέσω εντέλει να ζήσω από αυτό αξιοπρεπώς.

Με οικονομίες από χρήματα που κέρδισα δουλεύοντας σκληρά στο εξωτερικό, νοικιάζω ένα διαμέρισμα στη Λεωφ. Γούναρη 121 στην Άνω Γλυφάδα και ξεκινάω να γυμνάζω μικρές ομάδες γυναικών κάνοντας Πιλάτες, το μοναδικό είδος άσκησης που μου άρεσε περισσότερο μέχρι τότε και που είχα γίνει γνωστός με αυτό.

Ονομάζω αυτή την «επιχείρηση» True Pilates Studio.

Τα έκανα όλα μόνος μου: την συντήρηση, την διδασκαλία, την καθαριότητα, τη διαφήμιση και την πώληση. 

Κοιτώντας προς τα πίσω, πραγματικά ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μου επιτεύγματα μέχρι στιγμής.

Επίσης ζούσα σε εκείνο το διαμέρισμα. Το διαμέρισμα που μεγάλωσα και που έμεναν οι ηλικιωμένοι γονείς μου ήταν πολύ μικρό για να με φιλοξενήσει και δεν είχα χρήματα για να νοικιάσω δεύτερο ακίνητο. Μάλιστα, ένα δωμάτιο ήταν το γραφείο μου, ένα η κρεβατοκάμαρά μου, και το σαλόνι ο χώρος άσκησης. Το ένα δωμάτιο και το ένα μπάνιο από τα 2 ήταν πάντα κλειδωμένα όταν είχα μάθημα κι έτσι για όσο ήμουν εκεί κατάφερα να κρατήσω τον χώρο αξιοπρεπή χωρίς να μπερδεύονται ο προσωπικός με τον επαγγελματικό μου χώρο.

Ξεκινάω να δουλεύω μόνο με 2 πελάτισσες, γνωστές από παλιότερο γυμναστήριο που δούλευα στην Άνω Γλυφάδα, τη Βίκυ Μαρούδα και την Ελένη Αραβανή (δεν ξεχνάω και σας ευχαριστώ για το «σεφτέ» κορίτσια).

Το καλοκαίρι του 2009, κλείνω τη πρώτη μου σεζόν με 40 ενεργά μέλη. ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΑ.

Γρήγορα διαπιστώνω ότι προκειμένου το στούντιο να αναπτυχθεί και να μην «καώ», χρειάζομαι βοήθεια.

Προσλαμβάνω λοιπόν μια γυμνάστρια και μοιραζόμαστε τα μαθήματα.

Αυτό μου έδωσε επιπλέον χρόνο να ασχοληθώ με την προώθηση του studio.

Πέρασαν 3 χρόνια και παρόλο που είχαμε πολλές επιτυχίες, δεν καταφέραμε να κρατήσουμε μια σταθερή ανάπτυξη έτσι ώστε να επεκταθούμε, κάνοντας ένα δεύτερο στούντιο ή νοικιάζοντας έστω ένα δεύτερο διαμέρισμα για να μπορώ να ζω αλλού.

Το 2011 έπρεπε να μετακομίσουμε διότι ο τότε ιδιοκτήτης πούλαγε το ακίνητο της Γλυφάδας.

Μέσα σε 3 μήνες το καλοκαίρι του 2011 έκανα την εύρεση, την εκμίσθωση, την μετακόμιση και την ανακαίνιση του True Pilates Studio από την Άνω Γλυφάδα, στην οδό Βοσπόρου 19 στο Ελληνικό Αττικής.

ΟΛΑ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ – εκτός της ανακαίνισης. Αυτή την έκαναν τεχνίτες.

Για πρώτη φορά, βρήκα έναν επαγγελματικό χώρο να στεγάσω τα όνειρά μου. 

Μεγαλύτερη αίθουσα, επαγγελματικός εξοπλισμός κι όρεξη για δουλειά.

Άλλο επίτευγμα.

Οι τελευταίες μου οικονομίες είναι πια παρελθόν και ξεκινάω τη σεζόν του 2011 σχεδόν από την αρχή. Κι αυτό γιατί οι μισές μου πελάτισσες σταματούν λόγω της διαφοράς της απόστασης. 

Επιπλέον, η οικονομική κρίση γίνεται πιο αισθητή από ποτέ.

Ο κόσμος ξαφνικά σταματάει να έρχεται στα ραντεβού γνωριμίας που κλείνει κι αυτός που έρχεται αγοράζει πάρα πολύ δύσκολα.

Αρκετές πελάτισσες αρχίζουν να νιώθουν ανικανοποίητες και να παραπονιούνται εύκολα για διάφορα θέματα.

Κι εγώ να διαβάζω για νέους τρόπους, να δοκιμάζω νέα πράγματα συνέχεια, να επενδύω σε νέα γνώση και προγράμματα, να προσπαθώ να τις κρατάω όλες ικανοποιημένες, να αλλάζω διαρκώς τις τιμές, αλλά τίποτα.

Ήταν σαν ένας κουβάς που όσο κι αν προσπαθούσα να τον γεμίσω, έχανε νερά απο παντού...

Γκρίνια, αντίσταση, κουτσομπολιά, από πελάτισσες κι ενδιαφερόμενες…

Να με κρίνουν, λες και τις έκρινα εγώ ποτέ…

Λες και ξέρουν από ποια κόλαση έρχομαι ή από τι κύματα και τι φωτιές έχω περάσει…

«Δεν κάνει αυθεντικό Πιλάτες…»

«Κοιτάει μόνο τα λεφτά…»

«Πως ζητάτε τόσα; Εσείς που ζείτε; Δε βλέπετε τι γίνεται;»

«Στο τάδε γυμναστήριο κάνουν το ίδιο φθηνότερα…»

«Μα γιατί να μη μπορώ να έρχομαι όποτε θέλω για μάθημα κι όχι συγκεκριμένες ώρες;»

«Και γιατί δεν αναπληρώνονται οι ώρες που χάνω;»

«Και ποιος νομίζει ότι είναι στην τελική;»

«Έλεος πια με αυτό το «αμερικάνικο» μάρκετινγκ, δεν πιάνει σε μένα»

«Και που ξέρω εγώ αν είναι «αληθινές» οι ιστορίες επιτυχίας των μελών του;»

«Είναι πολύ απότομος κι αυστηρός…»

Κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα….

Λες και τις ανάγκασε κανείς να έρθουν να γυμναστούν μαζί μου ή να είναι στη λίστα μου…

Λες και φταίω εγώ για ό,τι προβλήματα μπορεί να έχουν οι ίδιες ή για την κατάσταση που επικρατεί, η οποία επηρεάζει κι εμένα το ίδιο…

Ή λες και θα έπρεπε να ντρέπομαι που ζητάω να πληρωθώ ένα μικρό μόνο μέρος αυτού που αξίζει σε μένα και στη δουλειά μου…

Και στην πορεία απλά έχασα το ενδιαφέρον για αυτό που έκανα. Απλά έσβησε.

Δε μπορούσα να καταλάβω γιατί αντιμετώπιζα όλη αυτή την αντίσταση και την κακεντρέχεια από κάποια άτομα, άλλα ξένα, κι άλλα οικεία, που είχα βοηθήσει πραγματικά πολύ…

Αφού η μόνη μου πρόθεση ήταν να κάνω καλό….

Και ξαφνικά όλα τα καλά σχόλια, όσα κι αν ήταν, δε μπορούσαν να αντισταθμίσουν τα πολύ λιγότερα κακά σχόλια μέσα μου...

Και τρώω ένα ξενέρωμα που κρατάει μήνες…

Ξαφνικά ένιωθα να μεγαλώνω, η ζωή να τρέχει, να χάνω την ουσία και να ασχολούμαι με βλακείες και μικροπρέπειες…

Μπήκε η τελευταία σεζόν του 2012-13 στο εντωμεταξύ…

Μέχρι που ηρέμησα κι έβαλα τα πράγματα σε μια σειρά τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν.

Κατάλαβα το ότι ενώ είμαι ένας από τους κορυφαίους στη δουλειά μου, δε χρειάζεται να το θεωρούν κι άλλοι. (Δεν είμαι ψώνιο, απλά αυτό πιστεύω και λέω – δεν περιμένω κάποιον άλλο να το κάνει για μένα)

Ούτε χρειάζεται να το αποδείξω σε κανέναν.

Αφού ο,τι βιογραφικό κι αν έχεις, όσο κόσμο κι αν έχεις βοηθήσει, όση αναγνωρισιμότητα και να έχεις, αυτοί που είναι να σε κακολογήσουν για οποιονδήποτε λόγο, θα το κάνουν.

Μάλιστα όσο περισσότερη αναγνώριση τυχαίνεις, τόσο περισσότεροι θα είναι κι οι επικριτές σου.

Είδα μερικά βίντεο κλιπ γιγάντων καλλιτεχνών στο YouTube κι αναθάρρησα…

Είδα ότι όσο πιο πολλά είναι τα likes σε επιτυχημένα τραγούδια, τόσο μεγαλώνουν και τα λιγότερα βέβαια - αλλά παράλογα - dislikes (!) 

Εντάξει είπα, αν υπάρχουν 400 άνθρωποι (!) που δεν τους αρέσει (για ποιό λόγο;) το Man in the Mirror του Michael Jackson (6 million views, 18000 likes, 400 dislikes), τότε τι να πω κι εγώ…

Κατάλαβα ότι ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΡΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

ΚΙ ΟΣΟ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΓΙΝΕΣΑΙ, ΤΟΣΟ ΘΑ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕ ΣΕ ΠΑΝΕ.

ΑΛΛΑ ΤΟΣΟ ΘΑ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΩΦΕΛΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΟΥ.

Γιατί είναι σπάνιο να βγαίνει ένας και να λέει απλά την αλήθεια του.

Δεν το έχουμε συνηθίσει αυτό.

Έχουμε συνηθίσει να μας λένε ψέματα ή απλά τίποτα.

Κατάλαβα ότι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ή ΜΠΡΑΒΟ δε θα ακούσω ΠΟΤΕ από ΟΛΟΥΣ, Ό,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΩ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ λοιπόν ΕΓΩ τον εαυτό μου που έχει την ευγενή κι εξωπραγματική επιθυμία να θέλει να κάνει μια θετική διαφορά στο περιβάλλον και στους συνανθρώπους του.

Λέω ΜΠΡΑΒΟ ΕΓΩ στον εαυτό μου που έχει καταφέρει όσα έχουν καταφέρει ελάχιστοι στην ηλικία μου και που παρά τις τεράστιες προκλήσεις δεν το βάζει κάτω και συνεχίζει να έχει ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.

Η απάντηση μου στους «καλοθελητές» επικριτές θα είναι πάντα μια: η συνεχής μου εξέλιξη, ανάπτυξη και δημιουργία.

Κι αυτό είναι που τρέμουν κατά βάθος.

Γιατί όλοι αυτοί που σε ρίχνουν, το κάνουν γιατί φοβούνται οτι θα ανέβεις ψηλότερα απο αυτούς και τότε θα φανούν πόσο μικροί είναι στ'αλήθεια.

Έτσι πρόσφατα πήρα την απόφαση να κλείσω το True Pilates Studio

Το τελευταίο μάθημα έγινε μάλιστα την Πέμπτη 28/2/13.

Πιστεύω ότι δεν υπάρχουν ατυχήματα στη ζωή και τα πάντα γίνονται για κάποιο λόγο. Όλα.

Είμαι της σχολής Kung-Fu Panda (αν δε το έχεις δει, δες το!).

Όπου κλείνει ένας κύκλος, ανοίγει ένας καινούριος.

Και πιστεύω επίσης ότι πολλές φορές, ο λόγος που υπάρχουν τόσες κλειστές πόρτες είναι για να σε οδηγήσουν σε αυτή που είναι σωστή για σένα, που θα ξέρεις ποια είναι όταν την περάσεις.

Έτσι κι εγώ κάνω το νέο μου βήμα και για πρώτη φορά νιώθω ζωντανός και πάλι.

Είμαι ευγνώμον για τα τελευταία 5 χρόνια κι ό,τι αυτά μου δίδαξαν.

Είμαι ευγνώμον για κάθε μια πελάτισσα που με εμπιστεύτηκε με τους στόχους της για την υγεία και τη φυσική της κατάσταση.

Αν έκανα λάθη; Πάρα πολλά.

 Όλα έγιναν με τις καλύτερες προθέσεις όμως. Πραγματικά.

Αν έμαθα από τα λάθη μου; Έτσι νομίζω…

Και για την ιστορία, δεν έβγαλα λεφτά από όλο αυτό.

Μάλιστα ενώ όταν ξεκίνησα είχα λεφτά στην άκρη, τώρα έχω ένα ωραίο δάνειο, περίπου το ίδιο ποσό.

Και μένω ακόμα με τους υπερήλικες  πια γονείς μου, στο παιδικό μου δωμάτιο στο Παλαιό Φάληρο που μεγάλωσα. Είμαι 33 ετών.

Αλλά σας ευχαριστώ όλους για όλα.

Για τα καλά και τα κακά σας λόγια.

ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΜΟΝΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ.

Σας εύχομαι ό,τι ποθείτε.

Καλή καρδιά, πάνω από όλα.

Το μόνο που ήθελα ήταν να σας βοηθήσω, τίμια κι ειλικρινά.

Χωρίς να θυσιάσω τις αξίες, τον επαγγελματισμό και την αξιοπρέπειά μου όμως.

Αυτό πιστεύω να το έχετε καταλάβει.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω κάποιους ανθρώπους…

Ό,τι έκανα, από ένα σημείο και μετά, δε θα ήταν εφικτό χωρίς τη βοήθεια τους.

Ζωή, σ’ευχαριστώ για όλα. Η βοήθεια σου ήταν ζωτικής σημασίας για το στούντιο. Δε θα μπορούσα να κάνω πολλά χωρίς εσένα. Η μόνη μου πρόθεση με σένα εκτός της επιτυχούς συνεργασίας μας, ήταν να βοηθήσω στο να γίνεις ακόμα καλύτερη γυμνάστρια για να εξελιχτούμε σαν ομάδα, ελπίζω να το έκανα…

Γιάννη, τι να πω… Είσαι η φωνή της λογικής όταν με κυριεύει το συναίσθημα. Είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ που του αρέσει να ακούει περισσότερο από το να μιλάει, τόσο που μερικές φορές νομίζω ότι με κοροϊδεύεις… Αν έμεινε κάτι από όλο αυτό είναι η φιλία σου. Να’σαι πάντα καλά.  Σ’ευχαριστώ για όλα.

Γιώτα, η σύντομη σου παρουσία έδωσε πνοή στο στούντιο και σ’ευχαριστώ για την προσφορά σου.

Γιώργο, εσύ αγόρι μου δεν είσαι λογιστής. Περίμενα πως και πώς να τελειώσει το τρίμηνο του ΦΠΑ για να τα πούμε. Είσαι σπάνιος, είσαι Άνθρωπος. Σ’ευχαριστώ για όλα.

ΚΟΡΙΤΣΙΑ, ξέρετε ποιες είστε και δε μπορώ να σας ονομάσω όλες – κοίταξα πρόσφατα τα αρχεία μου και πρέπει να πέρασαν πάνω από 1000 γυναίκες αυτά τα 5 χρόνια από το στούντιο (!!!) – ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΑΣ ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΑΓΟΡΑΣΑΤΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ! ΝΑ’ΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!

Από κάτω έφτιαξα ένα βίντεο με στιγμιότυπα από αυτή την πενταετή πορεία.

Μέσα του θα δείτε φωτό από το πρώτο και το δεύτερο στούντιο, τη Δασκάλα μου Leslee Bender από την Αμερική να κάνει master class στο στούντιο μου (τιμή μου), αποκόμματα από το Shape και το Madame Figaro για τη δουλειά μου, αναμνήσεις με πελάτες, συναδέλφους και φίλους, και ορισμένες μόνο από τις επιτυχίες των μελών του True Pilates που είχα την τύχη να βοηθήσω κατά καιρούς.

Το τραγούδι στο βίντεο λέγεται  Please Remember Me”, είναι του Tim McGraw, θρύλου της Country, το οποίο και παίζει όποτε αναχωρεί κάποιος παίκτης από το reality show American Idol που μου αρέσει πολύ και παρακολουθώ πιστά τα τελευταία χρόνια (τραγουδάω και παίζω κιθάρα κι εγώ, βλέπετε). Θα το ακούσεις δυό φορές. Είναι τόσο καλό.

Έτσι αισθάνομαι κι εγώ τώρα. Σαν να αποχωρώ από έναν κύκλο και να αφήνω χώρο για τους άλλους, πηγαίνοντας για τα καλύτερα.

Έχω δει πολλές φορές στη ζωή μου οτι κάθε εμπόδιο είναι για καλό.

Αν αισθάνομαι ηττημένος;

Ηττημένος δεν είναι όποιος χάνει, αλλά όποιος τα παρατάει.

Κι εγώ όσο ζω δε θα τα παρατήσω ποτέ.

Αλλοίμονο σε αυτόν που δεν έχασε, γιατί τότε απλά δεν έπαιξε ποτέ του.

Θεωρώ πολύ θαρραλέα πράξη το να κόψεις τιμόνι όσο είναι καιρός όταν κάτι απλά δε σου πάει και να μη χαραμίσεις τη ζωή σου. Αυτό έκανα.

Υπ’όψιν ότι η δουλειά μου στο True Pilates Studio παραμένει η μόνη σε όλη την Ελλάδα για την οποία έχουν καταθέσει τόσοι άνθρωποι τα αποτελέσματα που είχαν και την θετική τους εμπειρία, όπως θα δεις στο βίντεο.

Αυτή είναι η κληρονομιά μου από όλο αυτό.

Και για αυτό είμαι περήφανος. Γιατί δε μπορεί να μου το πάρει ποτέ κανείς.

Σας ευχαριστώ πάλι, όλους και όλες, για όλα.

Πάμε για άλλα. ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΑ.  ;-)


Πάρης











No comments:

Post a Comment