Δε θα ξεχάσω ποτέ
τις φωνές των παιδιών όταν ήμουν για μπάνιο ένα καλοκαίρι πριν μερικά χρόνια. Να με κυνηγάνε γελώντας...
Όταν δε
κυκλοφοράω με τη μηχανή με αμάνικο και περνάω δίπλα από σχολικό, εκεί να δεις…
Ναι, τα τραβάω
αυτά συχνά…
Είναι επειδή έχω
ένα tattoo στον δεξί
μου ώμο με το σήμα του Superman.
Είμαστε εγώ, ο Jon Bon Jovi κι ο Shaquille O’Neal… :-)
Έκανα το tattoo αυτό αμέσως μόλις πάτησα τα 18 στο Ηράκλειο
της Κρήτης.
Ήμουν τότε στην Τουριστική
Σχολή στο Ηράκλειο και σπούδαζα Γαστρονομία…
Ναι, κάποτε ήμουν
μάγειρας… (chef το λένε
τώρα…)
Μόλις γίναμε 18,
αμέσως τρέξαμε να κάνουμε τατουάζ…
Άλλοι έναν αετό,
άλλοι tribal σύμβολα κι εγώ το σήμα του Superman…
Ό,τι να'ναι..
«Ποια είναι η
γνώμη σου για να το να γράψω και το "man of steel" γύρω-γύρω;» ρώτησα την κοπέλα στο tattoo shop.
«Το θεωρώ τραγικό γενικά, ειδικά με αυτό γύρω-γύρω»
μου απάντησε. Δεν ενθουσιάστηκε προφανώς με το σχέδιο που είχα διαλέξει.
«Εντάξει, ας κάνουμε
τότε μόνο το σήμα» είπα.
Πάνε πολλά χρόνια απο τότε.
Πάνε πολλά χρόνια απο τότε.
Όπως πολλά παιδιά
μου άρεσαν τα κόμικς.
Ιδιαίτερα οι
σούπερ ήρωες.
Μου άρεσαν οι
υπερδυνάμεις τους.
Ειδικά ο Superman.
Μου άρεσε το σήμα
του, το ζωγράφιζα συνέχεια στα τετράδιά μου και στα βιβλία μου…
Είχα μάθει να το
κάνω πολύ καλά.
Αλλά για μένα δεν ήταν μόνο η κόκκινη κάπα, το μπλε κολάν κι οι μεγάλοι μυς...
Αλλά για μένα δεν ήταν μόνο η κόκκινη κάπα, το μπλε κολάν κι οι μεγάλοι μυς...
Μου άρεσε ο Superman για αυτό που συμβόλιζε:
Την πίστη στην απεριόριστη δύναμη του
ανθρώπου.
Την ιδέα ότι μπορείς
να υπερνικήσεις το κακό.
Την ιδέα ότι είσαι
μεγαλύτερος από κάθε πρόβλημα.
Την ιδέα πως ό,τι
αντιμετωπίζεις, μπορείς να το χειριστείς.
Την ιδέα ότι ο άνθρωπος
είναι βασικά καλός.
Την ιδέα ότι μπορείς
να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα.
Την ιδέα ότι είσαι
δυνατότερος από τις εξωτερικές συνθήκες.
Πολλοί άνθρωποι
το απέδειξαν αυτό: ο Μαντέλα, ο Γκάντι, ο JFK, o Dr King, η Μητέρα Τερέζα…
«Αν νομίζεις ότι ένας
άνθρωπος είναι πολύ μικρός για να
κάνει κάτι απέναντι σε γίγαντες,
προσπάθησε να κοιμηθείς σε ένα δωμάτιο με ένα κουνούπι….»
Κάπου το άκουσα
και μου άρεσε.
Είναι αλήθεια.
Είσαι πολύ δυνατότερος
από ό,τι νομίζεις.
Πολύ δυνατότερος.
Σήκω. Πάρε τη ζωή
σου στα χέρια σου.
Κι αν θέλεις υποστήριξη,
καθοδήγηση και συμπαράσταση, δεν είσαι μόνος.
Σύντομα έρχεται
κάτι που θα σε βοηθήσει σ’αυτό. Πολύ.
Απλά μείνε
συντονισμένος μαζί μου.
Κι άσε το σχόλιο
σου από κάτω… για να μην ξεχνιόμαστε… ;-)
Στη ζωή των
ονείρων σου,
Πάρης
Νομιζω οτι σηκωθηκα πια... Και πηρα την ζωη μου στα χερια μου ;) Αλλα παρ' ολα αυτα θα μεινω "συντονισμενη" στο καναλι σου...
ReplyDeleteΓιατι προκειται να λιγησουμε πολλες βεργες ακομη :)
Έτσι φαίνεται Αιμιλάκι μου... Πολλά φιλιά!
ReplyDeleteΑλίκη Μαλ, 22/9/12:
ReplyDeleteΠερίπου σε ηλικία 8χρονών γνώρισα ένα ατίθασο και αντιδραστικό παιδί. Πάντα χαμογελαστό αλλά πάντα έκανε αυτό που ήθελε.Στο Δημοτικό ήμασταν στο ίδιο προαύλιο για λίγα χρόνια.Μετά πήγε σε άλλη διεύθυνση το σχολείο του. Τον έβλεπα όμως δύο φορές την εβδομάδα σε άλλες συγκεντρώσεις.Πάντα μου έκανε εντύπωση το πόσο θάρρος είχε.Εγώ συνεσταλμένο και μαζεμένο τότε.
Σε ηλικία 15χρονών πήγα σε Τεχνικό Λύκειο.Το 1995 για να πάει κοπέλα σε Τεχνικό Λύκειο το λιγότερο που θα έπρεπε να είναι , είναι ή αλήτισσα ή στουρνάρι σύμφωνα με τον κόσμο. Ήταν τα κακόφημα λύκεια με τα τεμπέλικα παιδιά.Για καλή μου τύχη πήγε και ο παιδικός μου φίλος και ευτυχώς έτυχε λόγω επωνύμου να είμαστε στην ίδια τάξη. Έτσι, κάτσαμε μαζί.Το άσπρο και το μαύρο.Εγώ ντροπαλή αυτός χύμα σε όλα.
Κάποια στιγμή μας φώναξε η καθηγήτρια φυσικής στον πίνακα. Και τους δύο μαζί. Μόλις σηκωθήκαμε είπε στα παιδιά δείχνοντάς μας,άσχημες κατηγορίες για τα πιστεύω μας και παρότρυνε τα παιδιά να μας γιουχάρουν.Άρχισα να τρέμω.Η φωνή μου δεν έβγαινε.Δεν ντρεπόμουν. Φοβόμουνα.Γυρνάει ο παιδικός μου και μου λέει: "Μην Μασάς!" και ξεκινάει να γελάει και να μιλάει στα παιδιά με απόλυτο θάρρος προσπαθώντας να λογικέψει και αυτά και την καθηγήτρια.
Μέσα σε 5λεπτά όλα τα παιδιά ήταν με το μέρος μας.Αρχίσανε να κατηγορούν την καθηγήτρια που προσπάθησε να μα ς προσβάλει και που δεν σεβάστηκε το δικαίωμά μας να πιστεύουμε όπου και ότι θέλουμε. Καθήσαμε κάτω και συνεχίστηκαν όλα φυσιολογικά.
Αυτό το παιδί ήσουν εσύ όπως καλά κατάλαβες τόση ώρα. Αυτό που σίγουρα όμως δεν ξέρεις είναι το πόσο μεγάλη ώθηση έδωσες σε εμένα απο τότε να σηκώνω το ανάστημά μου και να υπερασπίζομαι αυτά που αγαπάω και αυτά που πιστεύω.Η φράση "Μην μασάς" αντηχεί στο μυαλό μου κάθε φορά που κάποιος πάει να με "στριμώξει".Σε ευχαριστώ γι 'αυτό! Θυμάμαι τις ζωγραφιές του SuperMan στο τετράδιο σου. Πιστεύω όμως οτι δεν τον "χρειάστηκες" ποτέ. Είχες από μικρός όλο το θάρρος.
Δυστυχώς όμως Πάρη μου σε αυτό το σύστημα δεν αρκεί το θάρρος μας, ούτε και ο άνθρωπος είναι πλέον καλός, ούτε έχει απεριόριστη δύναμη όπως αναφέρεις. Τον θάνατο, τις αρρώστιες, την κακία και την αδικία μόνο ένας μπορεί να τις νικήσει και αυτός δεν είναι κανένας ανθρώπινος σούπερ ήρωας!
Μου έκανες παράπονα οτι δεν αφήνω ποτέ σχόλιο, με αφορμή τον SuperMan θυμήθηκα να σε ευχαριστήσω... έστω και καθυστερημένα!!!
Σε ευχαριστώ, ελπίζω κάποια μέρα να γυρίσεις... :-)
Εχω κ γω το tattoo μ ��ένα και μοναδικό το σύμβολο του απείρου με τα αρχικά των παιδιών μου Χ Χ.
ReplyDeleteΑποφάσισα να μείνω συντονισμένη μαζι σ μπας και καταφερω να πάρω τη ζωη μου στα χέρια μου..η ατιμη δεν πιάνεται ευκολα �� αναμενω αυτο το κατι που υπόσχεσαι ελπιζω σύντομα!! Με έφαγε η περιέργεια ����..
Τις ευχές μου για καθε επιτυχία σε οτι κανεις.